Od 1999. godine, njegovo ime se spominje među porodicama iz Đakovice koje su izgubile svoju rodbinu u ratu, kaže Luljeta Sharani (Šarani) iz Đakovice.
Šarani, kojoj su 10. maja 1999. ubijeni suprug, dva sina i dva devera, navodi da su imena Srba koji su ućestvovali u proterivanju i ubijanju albanskih civila odavno prosleđena kosovskom Tužilaštvu.
“Nije se spominjalo samo ime [Milana] Radoičića, već i svih ostalih koji su sudjelovali u ubistvima”, kaže Sharani.
Pod sumnjom da je učestvovao u ratnim zločinima u periodu 1998. – 1999., Osnovni sud u Prištini nedavno je izdao naloge za hapšenje Milana Radoičića i još 19 osoba.
Radoičić i ostali se terete da su, kao saučesnici, počinili krivična dela koja su rezultirala mučenjem i ubistvom 106 albanskih civila.
Neki članovi porodica žrtava, koji su govorili za Radio Slobodna Evropa, rekli su da su poznata imena pripadnika srpskih snaga sigurnosti i civila koji su učestvovala u zločinima u području Đakovice.
U maju 1999., Ngadhnim Bicurri (Bicuri) imao je 17 godina. On je jedan od retkih preživelih srpskih vojnih akcija provedenih 7. – 10. maja 1999. godine.
Bicuri tvrdi da je vlastitim očima vidio osobe koje su njegovog oca Ferata (47) i dvojicu ujaka, Esata (49) i Nexhdetija (Nedždeti, 37), odvele na pogubljenje.
“Tada nisam znao imena, ali sam ih saznao kasnije”, kaže Bicuri.
I Bicuri i Šarani potvrđuju da lično nisu videli Milana Radoičića, ali su čuli njegovo ime u kontekstu mučenja, proterivanja i ubistava Albanaca.
Optužbe protiv Radoičića i drugih
Grupu osumnjičenih čini 20 osoba, uključujući pripadnike vojske i policije, ali i civile izvan državnih struktura.
Prema navodima kosovskog Tužilaštva, u grupi su: Milovan Kovačević, Radomir Čolić, Miloš Đošan, Predrag Ristić, Srđan Krstić, Ljubiša Obradović, Živko Sarić, Spaso Sarić, Lazar Drašković, Zvonko Ristić, Darko Gligorijević, Čedomir Božović, Vladimir Božović, Robert Dobrunaj, Radomir Raković, Ljubiša Raković, Miloš Šćepanović, Milan Radoičić, Svetislav Gligorijević i Tomica Avramović.
Od 1999. godine, njegovo ime se spominje među porodicama iz Đakovice koje su izgubile svoju rodbinu u ratu, kaže Luljeta Sharani (Šarani) iz Đakovice.
Sharani, kojoj su 10. maja 1999. ubijeni suprug, dva sina i dva djevera, navodi da su imena Srba koji su sudjelovali u protjerivanju i ubijanju albanskih civila odavno proslijeđena kosovskom Tužiteljstvu.
“Nije se spominjalo samo ime [Milana] Radoičića, već i svih ostalih koji su sudjelovali u ubistvima”, kaže Sharani.
Pod sumnjom da je sudjelovao u ratnim zločinima u periodu 1998. – 1999., Osnovni sud u Prištini nedavno je izdao naloge za hapšenje Milana Radoičića i još 19 osoba.
Radoičić i ostali se terete da su, kao sudionici, počinili krivična djela koja su rezultirala mučenjem i ubistvom 106 albanskih civila.
Ko je Milan Radoičić?
Neki članovi porodica žrtava, koji su govorili za Radio Slobodna Europa, rekli su da su poznata imena pripadnika srpskih snaga sigurnosti i civila koji su sudjelovali u zločinima u području Đakovice.
U maju 1999., Ngadhnim Bicurri (Bicuri) imao je 17 godina. On je jedan od rijetkih preživjelih srpskih vojnih akcija provedenih 7. – 10. maja 1999. godine.
Bicurri tvrdi da je vlastitim očima vidio osobe koje su njegovog oca Ferata (47) i dvojicu ujaka, Esata (49) i Nexhdetija (Nedždeti, 37), odvele na pogubljenje.
“Tada nisam znao imena, ali sam ih saznao kasnije”, kaže Bicurri.
I Bicurri i Sharani potvrđuju da osobno nisu vidjeli Milana Radoičića, ali su čuli njegovo ime u kontekstu mučenja, protjerivanja i ubistava Albanaca.
Optužbe protiv Radoičića i drugih
Grupu osumnjičenih čini 20 osoba, uključujući pripadnike vojske i policije, ali i civile izvan državnih struktura.
Prema navodima kosovskog Tužiteljstva, u skupini su: Milovan Kovačević, Radomir Čolić, Miloš Đošan, Predrag Ristić, Srđan Krstić, Ljubiša Obradović, Živko Sarić, Spaso Sarić, Lazar Drašković, Zvonko Ristić, Darko Gligorijević, Čedomir Božović, Vladimir Božović, Robert Dobrunaj, Radomir Raković, Ljubiša Raković, Miloš Šćepanović, Milan Radoičić, Svetislav Gligorijević i Tomica Avramović.
Tužilaštvo sumnja da su civilima nasilno naredili da napuste domove, da su muškarce odvojili od žena i dece, a zatim ubili ukupno 106 albanskih civila.
Zločini su navodno počinjeni između 7. i 10. maja 1999. na lokaciji zvanoj Talićki most u Đakovici.
Većina tela ubijenih u tom periodu pronađena je nakon rata, u blizini Beograda, u Batajnici, Srbija.
Grupa se tereti i za druga krivična dela, uključujući hapšenje i zatvaranje više od 300 albanskih civila koji su, navodno, “držani u improviziranim zatvorima gde se s njima nije postupalo humano”.
Prema Krivičnom zakonu, dela za koja se Radoičić i ostali terete kažnjavaju se kaznom zatvora od pet godina do doživotne robije.
Za sada nisu poznate pojedinačne odgovornosti osumnjičenih za koje su izdati nalozi za hapšenje, niti je Tužilaštvo podiglo optužnicu.
Ministarstvo pravde Srbije nije odgovorilo na upit Radija Slobodna Evropa o tome je li upoznato s detaljima odluke kosovskog Tužilaštva i je li bilo kontakata s Prištinom u vezi s ovim slučajem.
Direktor Fonda za humanitarno pravo na Kosovu Bekim Blakaj (Bljakaj) smatra da je objavljivanje naloga za hapšenje u ovom trenutku “besmisleno”.
“Na ovaj način se osumnjičenima daje više prostora da izbegnu pravdu”, rekao je, izrazivši čuđenje zbog kašnjenja istrage.
Malo je iznenađujuće zašto slučaj nije pripremljen ranije. Znamo da je jedan od njih [Milan Radoičić] godinama unazad bio na Kosovu, slobodno se kretao i mogao je biti uhapšen”, kaže Blakaj.
“Znamo da je Radoičić bio uključen u politiku. Bio je i u Prištini. Dakle, lako je mogao biti uhapšen”, naglašava Blakaj.
Pored ovog slučaja, Radoičića traže kosovske institucije i zbog oružanog napada u Banjskoj, Zvečan, 24. septembra 2023.
Radoičić je sam preuzeo odgovornost za ovaj napad, u kojem je ubijen pripadnik kosovske policije.
Očekivanja članova porodica
Iako veruju da je istraga protiv ove grupe započela s velikim zakašnjenjem, porodice žrtava nadaju se da će pravda ipak biti zadovoljena.
Kažu da još nisu izgubili nadu.
“Telo oca sam preuzeo u komadima. I dalje imam sahranjenog oca ali bez glave. Nadamo se pravdi. Bolje ikad nego nikad”, kaže Ngadhnim Bicuri.
Tela njegovog oca i dvojice ujaka pronađena su nakon rata u masovnoj grobnici u blizini glavnog grada Srbije, u Batajnici.
Na istom mestu pronađena su i tela šest članova obitelji Luljete Šarani, koja se nada da će svi osumnjičeni za ta ubistva biti uhapšeni i kažnjeni.
“Tužilaštco se prekasno setilo šta im je posao. Naša jedina uteha je pravda”, ističe Šarani.
