Na izborima je od 45.095, odnosno 20.314 glasača učestvovalo ukupno 1.567 njih, ili 3,47 odsto sa pravom glasa. Od toga je neznatan broj Srba, pa je logično pitanje za šta je potrošeno gotovo pola miliona evra?
Strogo pravno gledano, legalitet ovih izbora nije upitan, kao ni njihov legitimitet, budući da zakon na Kosovu ne određuju minimalnu izlaznost koja neke izbore čini validinim.
Ipak, jasno je da upravo završeni proces iz mnogo razloga nema ni demokratski karakter, ni politički legitimitet – Srbi u tri od četiri opštine nisu imali kandidate za gradonačelnika, a u četvrtoj je to bila dama, blago rečeno, vrlo sumnjivog političkog morala i kredibiliteta, najpoznatija po kontroverznom ad hok “prijateljstvu” sa kosovskim premijerom Aljbinom Kurtijem.
Budući da je međunarodna zajednica oličena u najmoćnijim državama Zapada, uprkos stidljivim signalima da je svesna “faličnosti” ovih izbora, namerna da prizna njihove tragične rezultate, ostaje slabašna nada da će troškove organizacije današnje kontejnerske epizode bez glavnih glumaca, a sa ponekim statistom, snositi njihovi, a ne poreski obveznici sa Kosova.
