Damjanović smatra da se radi o političkoj zloupotrebi njegove struke i da su oskrnavljenja imena onih ljudskih bića koja su kao žrtve posredno bila predmet propagandnog, neobjektivnog obraćanja kosovske predsednice.
“Podsetio bih g-đu Osmani da, istorijski posmatrano, osamdesetogodišnji period od početka Drugog svetskog rata u Jugoslaviji 1941. godine, čiji je integralni deo i tada bilo Кosovo i Metohija, do danas, nikako ne može biti određen kao davnašnji. Pod naci-fašističkom okupacijom u Drugom svetskom ratu 1941-1944 Кosovo, kao deo Velike Albanije pod protektoratom Musolinijeve Italije i u savezništvu sa Hitlerovom Nemačkom, nije postojalo kao nezavisan, međunarodno priznat politički subjekat, te da u isto vreme nije postojala ni država Izrael. Ravno je shizofrenom razmišljanju govoriti o nekakvom, navodnom postojanju odnosa između Кosova i Izraela u pomenutom hronološkom okviru”, podsetio je Damjanović.
Kosovski Albanci su aktivno učestvovali u progonu, pljački, ucenjivanju, fizičkom zlostavljanju i pomaganju nacističkom okupatoru u hapšenju i deportovanju u logore smrti žrtava Holokausta.
“Pojedinci među kosmetskim Jevrejima koji su imali sreće da se spasu od sigurnog zagrljaja smrti, svedočili su da je u to vreme istaknuti albanski vođa sa Кosmeta Džafer Deva zbog svog antisemitskog držanja i manifestovane surovosti među kosmetskim Jevrejima oslovljavan kao kosovski Adolf Hitler. Najveći broj kosmetskih Albanaca oduševljeno je kolaborirao sa nacistima ili nemo posmatrao genocid činjen Jevrejima, Srbima i Romima, što ih svakako čini saučesnicima i podržavaocima nehumanih postupaka kojima se nisu suprotstavili ni na koji način”, naveo je Damjanović.
Jedini primer kosmetskog Albanca, Arslana Reznićija, koji je nagrađen medaljom Pravednika među narodima čini se da je izuzetak od pravila.
“I njegova uloga je diskutabilna, a proglašenje za Pravednika donekle sporno. Prema propozicijama, titulu Pravednika dobija nejevrejska osoba koja je sakrivala Jevreje tokom Holokausta, a dobro je poznato da su Reznićijevi Jevreji u Dečanima boravili do 1943. godine, kada im nije pretila opasnost od gubitka života jer italijanski fašisti nisu provodili politiku biološkog uništenja jevrejskog naroda. Takođe, pravila predviđaju da Pravednikom može biti proglašen samo onaj koji u zaštiti Jevreja nije ostvario kakvu materijalnu ili drugu korist, a poznato je da je Reznići ostvarivao lekarske usluge dr Abravanela koga je primio pod svoj krov”, jasan je Damjanović.
Vjosa Osmani je u jučerašnjem razgovoru izbegla da pomene da je mnogo više Pravednika među kosovskim Srbima.
“Bezbroj je onih koji su, iako i sami izloženi albanskom teroru pomagali i spasavali Jevreje, što njihov herojski podvig čini još humanijim. Кao što su kosmetski Srbi izloženi genocidu spasavali Jevreje, tako su i kosmetski Romi pod udarom Porajmosa – genocida nad Romima vršili istu svetu misiju, pa je i jedina Romkinja nosilac počasne titule Pravednika upravo sa Кosmeta. Ali o svemu tome gospođa Osmani i ostale njene političke kolege svih ovih godina uporno ćute”, naveo je Damjanović.
“Shodno svom nacionalističkom ideološkom usmerenju i diskriminišućem ophođenju prema Srbima, o čemu najilustrativnije svedoči najnoviji slučaj, nepoznat u savremenom svetu, gde se jedinoj srpskoj izbeglici, odnedavno povratnici u svoj rodni grad Đakovicu, zagorčava i onemogućava gola egzistencija. U tom bestijalnom ophođenju učestvuju svi – i lokalne albanske vlasti, i vladin i nevladin sektor i albanski sugrađani, jedinstveni i solidarni da ne dozvole da im jedna Srpkinja naruši monoetničnost grada”, podsetio je on.
“Nije krivica, ali jeste ogroman propust što o svemu tome predsednik Hercog i politički establišment, bivši i sadašnji, nije obavešten od relevantnih krugova. Imajući samo ovde iznesene činjenice u vidu, bilo bi više nego dovoljno razloga da Izrael, kao država jevrejskog naroda koji je na svojoj koži osetio šta znači etnički zasnovana mržnja, netrpeljivost i nacizam, bude poslednja zemlja koja bi priznala tzv. nezavisnost jednog društva kakvo je Кosovo”, naveo je Damjanović koji smatra da se Izrael selektivno drži prema kosmetskim izbeglicama.
“Dok je kosmetskim Albancima u kratkoročnom izbeglištvu 1999. godine Izrael pružio utočište, Srbima koji duže od dve decenije žive izgnani i sprečeni da se vrate u svoje domove na Кosmetu, Izrael nažalost nije otvorio svoja vrata”, zaključio je Damjanović.
